Hoxe Elba trouxo a cesta cargadiña. Seguimos traballando cítricos e esta vez é o LIMÓN.
O limón é probablemente orixinario do sur da china, onde se rende culto ao froito sendo un símbolo de felicidade. Cultívbase en Asia desde fai mais de 2500 anos. Unha vez extendido o cultivo pola China chegou a zona de Irán. Foron os árabes a partir do século X quenes o difundiron pola costa mediterránea.
O limón é redondo e lixeiramente alargad. pertence a familia dos agres e por tanto comparte moitas características doutras especies dos cítricos como por exemplo, a súa pel grosa. A cor da cortiza é amarelo e especialmente brillante cando está madur. A árbore florece todo o ano. A súa flor ule moi ben e chámase Azahar.
Ten diversas aplicacións culinarias tanto para aderezar como para cociñar alimentos ou facer licores.
Propiedades : O limón ocupa un primeiro lugar entre os froitos curativos, preventivos e de achega vitamínica, transformando nun gran eliminador de tóxinas e un poderoso bactericida.
posue vitamina C en abundancia que reforza as defensas do organismo para evitar enfermidades sobre todo das vías respiratorias ( catarros, ronqueira, amigdalite, pulmonías, bronquites, gripe...)
A nivel cardiovascular, exerce unha acción beneficiosa sos casos de arteroesclerose, hipertensión arterial, varices e fraxilidade capilar.
Así recolleu Elba e súa irmán Celina os limóns na sua árbore :
Coidado que ten espiñas e pinchan!!!
Tamén nos trouxo uns trabalinguas :
Lima limón limoeiro que rica limonada que tanto quiero
tanto quiero la limonada que cayó de un aguacero de lima limón limonero.
El que lima la lima
no lima el limón
el que lima el limón
no lima la lima.
E poemas :
La naranja y el limón.
Iban juntos de la mano
la naranja y el limón.
se bajaron de la planta
y cruzaron el portón.
Recorrieron todo el pueblo
entonando una canción
y volvieron muy cansados
la naranja y el limón.
(Horacio Guillén)
A un naranjo y a un limonero
Naranjo en maceta ¡Que triste es tu suerte!
medrosas tiritan tus hojas menguadas.
Naranjo en la corte ¡Que pena da verte
con tus naranjitas secas y arrugadas!
Pobre limonero de fruto amarillo
cual pomo pulido de pálida cera
¡Que pena mirarte, mísero arbolillo
criado en mezquino tonel de madera!
De los claros bosques de la Andalucía,
¿Quién os trajo a esta tierra
que barren los vientos de la sierra,
hijos de los campos de la tierra mia?
(Antonio Machado)
E tocou probar as receitas que trouxo Elba : limonada e xelatina de limón.
Grazas Elba e familia!
Ningún comentario:
Publicar un comentario