LIBRO VIAXEIRO : A MAZÁ.

Esta semana Lidia Cancela trouxo o libro viaxeiro. lidia escolleu para traballar a mazá.

A mazá é unha froita doméstica comestible, froito da maceira. A súa orixe estaría situado na antiga capital de Kazajistan. Estímase que existen entre 5.000 e 20.000 variedades cultivadas de mazás.

Os compoñentes principais son : 

- aminoácidos

- azucres

- elementos : cálcio, ferro, magnesio, fósforo, potasio e zinc.

A mazá carece de tóxicidad.

Ten moitos usos : 

- Antinflamatoria do aparato dixestivo.

- Antidiarreica e laxante suave.

- Diurético e depurativo.

- Anticatarral.

- Sedante.

- Anticancerixeno.

Podese consumir crúas, asadas, en compota... Tamén en bebidas alcoholicas como a sidra. E pódese usar en cosmética.

É unha das froitas mais producidas do mundo.

Como curiosidades destacar a tradición popular que ilustra a paisaxe bíblica en que Adán e Eva foron expulsados do paraíso por probar o froito da árbore do coñecemento.

Tamén é empregada en contos tradicionais como "Brancaneves e os sete ananos" onde a bruxa leva unha mazá envenenada.

Expresións relaccionadas : 

- "Estar san como unha mazá"

- " Mais vale mazá comida que podrida"

Receita :  "Cucuruchos de mazá"

Ingredientes : 

- 3 mazás.

- 1 ramiña de canela.

- 1 cullarada de azucre.

- 125 gr. de queixo fresco.

- 40 gr. de noces peladas.

- 1 cullerada de brandy.

- 50 gr. de manteiga lixeira.

- 4 follas pequenas de pasta brick.

Preparación : 

Funde a manteiga nun cazo. Corta as follas de pasta en diagonal, formando dous triángulos iguais. Píntalos polos dous lados coa manteiga fundida. forra con eles uns moldes en forma de cono e coce no forno 10 minutos a 180ºC. Deixa enfriar e retira os moldes.

Coce nun cazo as mazás peladas e troceadas coa canela, o azucre e un pouco de auga. Añade o brandy e deixa evaporar. Retira a canela e bate. Agrega o queixo a dados e as noces picadas. Rechea os conos con este puré. 

¡Que rico!

Lidia trouxonos mazás distintas para probar e tamén compota de mazá.  A  Lidia encántanlle as mazás vermellas. E a nós tamén !

                                      

Ó rematar botamos as mondas no composteiro :